Masoneria kobieca w skrócie

Historia w pigułce

1723 – data ogłoszenia Konstytucji Andersona, początek ruchu wolnomularskiego.

1774 – Wielki Wschód Francji przygarnia oficjalnie tzw. loże adopcyjne (pseudo loże skupiające głównie matki, żony, córki braci masonów, które z wtajemniczeniem wolnomularskim niewiele mają wspólnego, zajmując się głownie działalnością charytatywną.

1789-1799 –  Rewolucja francuska – działalność masońska wszystkich lóż, w tym adopcyjnych, zostaje przerwana i powraca dopiero w okresie Cesarstwa.

koniec XIX w. – poszczególne kobiety odgrywają coraz większą rolę w życiu społecznym, intelektualnym, politycznym i kulturalnym.

14 stycznia 1882 – wolnomularze dopuścili do inicjacji pierwszej w historii francuskiego wolnomularstwa kobiety, Marie Deraismes.

1893 – Maria Deraisme wraz z bratem George Martin założyli pierwszy mieszany zakon wolnomularski Le Droit Humain. Pojawienie się Lóż, w których mężczyźni i kobiety mogli pracować razem i to na równych prawach, poruszyło całym wolnomularskim bractwem.

1901 – przy Wielkiej Loży Francji, obediencji męskiej, powstaje pierwsza kobieca loża adopcyjna, której struktura, w porównaniu z lożami adopcyjnymi XVIII wieku, była bardziej zbliżona do tej obowiązującej w Lożach męskich. Loża ta, pod nazwą „Le Libre Examen” (Wolność sumienia), nosząca oficjalnie nr 1, pracowała zgodnie ze zmodernizowanym i wzbogaconym, lecz ciągle specyficznym dla kobiet rytuałem, zwanym rytem adopcyjnym. W ślad za nią powstało 9 takich lóż adopcyjnych w Paryżu i w innych miastach Francji. Skupiały one wiele wartościowych kobiet. Choć loże te podlegały z punktu widzenia administracyjnego Wielkiej Loży Francji, mogły jednak zachować dość dużą samodzielność w swojej działalności.

1939-1945 – wybuch II Wojny Światowej zmusił wszystkie loże wolnomularskie we Francji do wstrzymania oficjalnej działalności. Po zakończeniu Wojny, loże powróciły do życia. Wolnomularki podjęły prace, a Wielka Loża Francji uznała ich niezależność.

21 X 1945 – powstał niezależny Wolnomularski Kobiecy Związek Francji (l’Union Maçonnique Féminine de France), który w 1952 roku przekształcił się w Wielką Żeńską Lożę Francji (Grande Loge Féminine de France).

1957 – francuskie loże kobiece zaczynają pracować w rycie szkockim dawnym i uznanym, porzucając ryt adopcyjny. Wyjątkiem jest Loża „Cosmos”, która pragnąc zachować ślad tradycji, w dalszym ciągu, po dzień dzisiejszy, pracuje w tym rycie.

2013 – obecnie WŻLF liczy 420 lóż skupiających około 14 000 masonek. Oficjalnym rytem WŻLF jest Ryt Szkocki Dawny i Uznany. Stosownie do praktykowania różnorodności rytów wolnomularskich, Loże WŻLF pracują także w rytach: Szkockim Przywróconym, Francuskim, Francuskim 1801, Francuskim Rektyfikowanym.